Doom'un tamamen acımasız, yakın bir savaşla ilgili olduğunu düşünüyorsanız, tekrar düşünün. Doom: The Dark Ages, dizinin ikonik vahşetini Halo 3'ten kaldırılmış hisseden unsurlarla harmanlayarak cesur yeni bir bükülme sunuyor. Son zamanlarda yapılan bir seansın ortasında, kendimi cehennem zırhında Demonic Türet'lerde patlatarak kendimi bir sibernetik ejderhaya bineceğim buldum. Turlar yok edildikten sonra, gemiye sıçradım, koridorlarından şarj ettim ve mürettebatı koyu kuğu haline getirdim. Kısa bir süre sonra, ejderha ateşli sonuyla karşılaştı ve ben başka bir kaos turuna geri döndüm.
Halo'nun ikonik Scarab Tank saldırısına bu beklenmedik baş sallama, karanlık yaşların kampanya yapısını nasıl yeniden tasarladığına dair bir örnektir. Çekirdek savaş belirgin bir şekilde kalırken, genel tasarım, ayrıntılı cutscenes ve yeni oyun mekaniği ile tamamlanmış, 2000'lerin sonlarında atıcıların bombalı estetiğine yoğun bir şekilde eğilir. İki buçuk saat boyunca, her biri oyunun gelişen kimliğinin farklı bir yönünü sergileyen dört farklı seviyeyi araştırdım. Birincisi klasik kıyamet gibi hissettim - sıkı, titizlikle tasarlanmış koridorlar - ama gerisi beni bir ejderhaya, büyük bir mekanik içine ve sırlar ve minibosslarla dolu geniş savaş alanlarına doğru gökyüzüne götürdü. Serinin her zamanki lazer odaklı yoğunluğundan çok uzak, bunun yerine Halo, Call of Duty ve hatta Nightfire gibi James Bond'dan ilham alan başlıklardan büyük ödünç almak.
Cehennem Savaş Gemisine bir ejderha saldırısı. | Image Kredisi: ID Software / Bethesdathe açılış cutscene, Argent d'Nur dünyasını, zengin Maykrs ve gece Sentinels - Slayer'ın Şövalye Müttefikleri'ni yeniden tanıttı. Slayer'ın kendisi durdurulamaz bir nükleer güç olarak tasvir edilir ve ölüme sert hayranlar derin irfanı takdir ederken, sinematik sunum canlandırıcı yeni hisseder. NPC'ler UNSC Deniz Piyadeleri çevreye benziyor ve daha büyük bir ordunun parçası olduğunuzu hissettiriyor - Halo'nun usta şefine bir baş sallıyor. Yine de, bu başlıklara rağmen, cutscenes minnetle kısa ve etkili kalır, asla oyunun imza momentumunu bozar.
İlk slugfest'ten sonra Pasifik Rim tarzı bir mekanik savaşa, şeytani Kaiju'yu güreştim. Sonra Cehennem ordularının üstünde yükseldiğim, silah yerleşimlerinde yıkım yağdığım ejderha dizisi geldi. Bu senaryo dizileri, inkar edilemez derecede hırslı olsa da, Doom'un geleneksel oyunundan çok farklı hissediyorlar. Makine, cehennem güçlerinin ölçeğini vurgulayan bir Warhammer minyatür perspektifi sunan büyük ve kasıtlıdır. Ejderha ise hızlı tempolu ve canlandırıcı, farklı bir deneyim yaratmak için kamera açısını değiştiriyor. Ne yazık ki, bu segmentler neredeyse hızlı zaman olaylarına benzeyen Doom'un imza kaosuna kıyasla anemik hissediyor.
Call of Duty'de, bu geçişler işe yarar çünkü senaryo anları benzer mekanik derinliği paylaşır. Bununla birlikte, karanlık çağlarda, stiller arasındaki boşluk sarsıcıdır. Roketle çalışan bir Mech Punch ile bir iblis vururken, kendimi çift namlulu bir av tüfeğinin daha basit memnuniyetini özlüyorum. Son saatim, klostrofobik haritaları geniş savaş alanlarına açan bir seviye olan “Kuşatma” yı tanıttı. Beş Gore portalını yok etmek, Call of Duty'nin çok amaçlı görevlerini yansıtıyor, ancak geniş düzen Halo'nun sıkı iç mekanlar ve açık dış mekanlar arasındaki kontrastı çağrıştırıyor. Burada, çekirdek savaş, oyuncuların silah aralıklarını yeniden düşünmelerini ve oyun tarzlarını uyarlamalarını gerektiren daha büyük alanlarda canlandırılmış hissediyor.
Mech savaşları Pasifik Rim ölçekli yumruklardır. | Image Kredisi: ID Software / Bethesdawhile Bu fikirler vaat ediyor, pacing açık alanlarda acı çekiyor, benimle boş yollarda geri izliyor. Ejderhayı Banshee benzeri bir broşür olarak eklemek ivmenin korunmasına yardımcı olabilir, ancak belki de gelecekteki seviyeler bunu ele alacaktır. Ne olursa olsun, kimlik yazılımının, senaryo setpeeces ve daha güçlü bir anlatı odağı içeren Hurdalı Doom 4 projesinden kavramları yeniden dirilttiğini görmek büyüleyici. Sonuç, büyük yatılı eylemler, sinematik açıklamalar ve daha zengin bir lore goblen vaat eden bir kampanya.
Kalbinde, Dark Ages Doom'un eşsiz silah oyununun bir kanıtı olmaya devam ediyor, ancak stüdyonun yeni eklemeleri düzensiz hissediyor. Bu hibrit yaklaşımın potansiyeli ile ilgilendiğim halde, bazı fikirlerin serinin özünü sulandırabileceğinden endişe ediyorum. 15 Mayıs'ta, bu cesur deneylerin kıyamete yeni bir hayat soluducu olup olmadığını veya çelişkili kimliklerle boğulduğunu öğreneceğiz. Şimdilik, dikkatli bir şekilde iyimserim - ve kimlik yazılımının bizi nereye götürdüğünü görmek için hevesliyim.
