Begin aan een spannende reis door het Engelse platteland met *Atomfall *, de nieuwste overlevingswedstrijd van Rebellion, de ontwikkelaars achter Sniper Elite. Onlangs kreeg ik de gelegenheid om in een praktische demo van deze intrigerende titel te duiken over een pint in een pub in Noord-Londen. Wat ik ontdekte was een spel dat een open missieontwerp combineert met een spookachtige sfeer, me dwingt om te verkennen-en ja, misschien op een gewelddadige rampage gaan met een cricket vleermuis.
In *Atomfall *kan elke NPC zijn ondergang ontmoeten, van de laagste grom tot cruciale quest-givers. Mijn demo begon met een beslissing om deze functie tot het uiterste te testen. Slechts enkele minuten na mijn verkenning van deze digitale cumbria leidde een onhandige misstap een tripwire -alarm, waardoor ik gedwongen werd om drie gewaarschuwde bewakers te sturen met de botte kracht van een cricket vleermuis. Het wapen, nu gedoopt met een scheutje claret, werd mijn metgezel in chaos.
Kort daarna verwierf ik een boog en pijl, die mijn voorliefde voor boogschieten in games bevredigde. Uitgerust voor zowel lange als korte-afstandsontwikkelingen liet ik de cricket vleermuis achter om te rusten. Een torenhoge rieten man doemde in de buurt op, een knipoog naar de folk horror -elementen die 4 van de gesegmenteerde wereld van "Open Zones" ondersteunen. Dit griezelige gezicht heeft bijgedragen aan een verontrustende sfeer, waardoor het mysterie werd verbeterd van wat er in deze nu bestraalde hoek van Engeland was gebeurd.
Mijn overpeinzingen op het mysterie werden abrupt onderbroken door een groep druïden, die verbonden leken met de rieten man. Ze werden perfecte doelen voor mijn boog, en terwijl ik ze neerhaalde, verklaarde mijn innerlijke stem jubelend: "Ik ben Robin Bloody Hood!" - Een bewijs van de meeslepende aantrekkingskracht van de game, zelfs voor mijn eerste drankje om 10.00 uur.
De mechanica van de boog voelde bevredigend, maar wat mijn interesse echt wekte, was de innovatieve benadering van het uithoudingsvermogen *Atomfall *. In plaats van een traditionele uitputtingstang, gebruikt het spel een hartslagmeter die stijgt met fysiek veeleisende acties. Sprinten kan bijvoorbeeld uw hartslag duwen boven 140 bpm, wat uw richtnauwkeurigheid beïnvloedt. Ik ontdekte later een handleiding van de Bow Mastery Skill die de effecten van een hoge hartslag op boogschieten verzachtte. Hoewel de Skill Tree misschien niet het meest complex is, maakt het mogelijk om uw gameplay -stijl aan te passen, of u nu de voorkeur geeft aan stealth of directe gevechten.
Atomfall screenshots
13 afbeeldingen
Met een spoor van dode druïden achter me, leidde mijn zoektocht me naar een kruidkundige genaamd Moeder Jago, gerucht dat ik in de buurt van een oude mijn wonen. Het pad was bezaaid met het vertellen van omgevingsverhalen, van een krachtcentrale die een griezelige glans stond naar een telefoonbox met een huiveringwekkende waarschuwing om uit het bos te blijven. De sfeer van de game riep vergelijkingen op met *stalker *meer dan *Fallout *, met zijn mix van toon en spelontwerp.
Na een andere druïde ontmoeting bereikte ik de schilderachtige toewijzing van moeder Jago. Ze leek op Angela Lansbury die in donkere magie liep, maar haar vage reacties lieten mijn zoektocht naar duidelijkheid onvervuld. Dit bracht me ertoe om elke dialoogoptie te verkennen, die doet denken aan klassieke point-and-click-avonturen. Jago bood informatie aan in ruil voor haar herbalismeboek, dat werd gehouden in een druïde kasteel.
Toen ik het kasteel van de zijkant naderde, hield ik een druïde patrouille op een verlaten benzinestation, en noemde het de "Battle of the Forecourt". De vijandelijke AI was niet de meest dynamische, maar de viscerale gevecht was bevredigend. In het kasteel navigeerde ik over de buitenmuren en vond ik een vergrendelde hut met een briefje dat op verre toetsen hint. * Atomfall* schuwt objectieve markers, die spelers aanmoedigt om de aandachtspunten op de kaart handmatig te markeren.
Binnen het kasteel vond ik meer druïden om te sturen, maar geen teken van het boek. Het missieontwerp van de game is opzettelijk stomp en uitdagende spelers om te verkennen zonder hand te houden. Na MAP -coördinaten stond ik tegenover een Monster met gifplant en omzeilde ik om de sleutels van een eerder slachtoffer op te halen. Terug bij de hut vond ik alleen Perk -punten en munitie, niet het ongrijpbare boek.
Dieper in de onderbuik van het kasteel, kwam ik druïd rituelen en chemische brouwsels tegen en versloeg de hogepriesteres en haar volgers. Toch bleef het boek ongrijpbaar. Toen ik hoorde dat het inderdaad in het kasteel was, liggend op een tafel die ik over het hoofd had gezien, keerde ik terug naar moeder Jago. In de frustratie heb ik haar vermoord, alleen om een recept te vinden dat had kunnen helpen tegen het gifmonster - een stukje informatie dat ze misschien had gedeeld als ik haar leven niet voortijdig had beëindigd.
Xbox Games -serie Leerlijst
Xbox Games -serie Leerlijst
* Atomfall* is ontworpen als een lange ervaring, met ontwikkelaars die minimaal vier tot vijf uur suggereren om het verhaal te voltooien, en een gemiddelde speeltijd van ongeveer 25 uur. Het verhaal van de game kan aanzienlijk uiteenlopen op basis van spelerskeuzes, zoals blijkt uit het geheel andere avontuur van een andere demospeler met een gecrashte helikopter en een regio gevuld met moordende robots en mutanten.
Hoewel het Quest -ontwerp van *Atomfall *voor sommigen te obscuur is, beloont het grondige verkenning en betrokkenheid. De wazige lijnen tussen hoofd- en zijdoelstellingen voegen een laag gevaar toe aan elke actie en moedigen spelers aan om hun eigen unieke verhalen en conclusies te maken. Ondanks mijn gewelddadige omweg, wil ik graag zien hoe mijn reis eindigt, hoewel het enorm kan verschillen van de ervaringen van anderen.
Met mijn handen bebloed en een cricket vleermuis op sleeptouw, omarm ik de volledige Britse ervaring: me terugtrekken in de pub om na te denken over de chaos die ik heb losgelaten, wachtend op de storm die voorbijgaat.