Ted Sarandos ซีอีโอของ Netflix ได้กล่าวอย่างกล้าหาญว่ายักษ์สตรีมมิ่งคือ "การออมฮอลลีวูด" ยืนยันว่าประสบการณ์การแสดงละครแบบดั้งเดิมนั้นเป็น "แนวคิดที่ล้าสมัยสำหรับคนส่วนใหญ่" ในระหว่างการปรากฏตัวของเขาในการประชุมสุดยอด Time100 Sarandos ปกป้องบทบาทของ Netflix ในอุตสาหกรรมแม้จะมีการอพยพอย่างต่อเนื่องจากการผลิตจากลอสแองเจลิสหน้าต่างการแสดงละครที่หดตัวและคุณภาพที่ลดลงของประสบการณ์ภาพยนตร์สำหรับผู้ชม เขาเน้นวิธีการที่ผู้บริโภคเป็นศูนย์กลางของ Netflix พูดว่า "เราส่งโปรแกรมให้คุณในแบบที่คุณต้องการดู"
เมื่อพูดถึงการตกต่ำของการขายบ็อกซ์ออฟฟิศ Sarandos ตั้งคำถามเกี่ยวกับวาทศิลป์: "ผู้บริโภคพยายามบอกเราว่าพวกเขาต้องการดูภาพยนตร์ที่บ้าน" ในขณะที่แสดงความขอบคุณส่วนตัวของเขาสำหรับการออกนอกสถานที่โรงภาพยนตร์เขายืนยันว่าสำหรับคนส่วนใหญ่แนวคิดของการไปโรงละครนั้นล้าสมัย "ฉันเชื่อว่ามันเป็นความคิดที่ล้าสมัยสำหรับคนส่วนใหญ่" เขาชี้แจง "ไม่ใช่สำหรับทุกคน"
จากตำแหน่งของเขาที่ Netflix มุมมองของ Sarandos สอดคล้องกับความสนใจของ บริษัท ในการส่งเสริมการสตรีมมิ่งผ่านการเยี่ยมชมโรงภาพยนตร์แบบดั้งเดิม ความท้าทายของฮอลลีวูดเป็นที่รู้จักกันดีโดยมีภาพยนตร์เช่น "Inside Out 2" และ "A Minecraft Movie" พยายามที่จะหนุนอุตสาหกรรมในขณะที่แม้กระทั่ง Blockbusters ที่น่าเชื่อถือของ Marvel ก็ประสบความสำเร็จที่ไม่สอดคล้องกัน
ความคิดที่ว่าการเข้าร่วมโรงภาพยนตร์กำลังล้าสมัยได้รับการสะท้อนจากผู้อื่นในอุตสาหกรรม เมื่อปีที่แล้วนักแสดง Willem Dafoe คร่ำครวญถึงการเปลี่ยนไปสู่การรับชมที่บ้านชี้ให้เห็นถึงการสูญเสียความสนใจที่มุ่งเน้นและแง่มุมของชุมชนของการเข้าชมภาพยนตร์ “ ซึ่งเป็นเรื่องน่าเศร้าเพราะความสนใจที่ผู้คนให้ไว้ที่บ้านนั้นไม่เหมือนกัน” Dafoe กล่าวโดยเน้นถึงการมีส่วนร่วมที่ลดลงด้วยภาพยนตร์ที่ท้าทายมากขึ้นและการสูญเสียปฏิสัมพันธ์ทางสังคมรอบประสบการณ์ภาพยนตร์
ในปี 2022 ผู้อำนวยการสร้างภาพยนตร์ Steven Soderbergh ได้พูดคุยเกี่ยวกับอนาคตของโรงภาพยนตร์ในยุคสตรีมมิ่งแนะนำว่าในขณะที่โรงภาพยนตร์ยังคงดึงดูดความสนใจอุตสาหกรรมจะต้องมุ่งเน้นไปที่การเขียนโปรแกรมและการมีส่วนร่วมเพื่อรักษาประเพณีภาพยนตร์ “ ฉันคิดว่าผู้คนยังต้องการออกไปข้างนอก” Soderbergh กล่าวโดยเน้นย้ำถึงเสน่ห์ของโรงละครเป็นจุดหมายปลายทาง เขาเน้นถึงความสำคัญของการดึงดูดและรักษาผู้ชมที่มีอายุมากกว่าโดยสังเกตว่าปัญหาไม่ได้เกี่ยวกับช่วงเวลาของการเผยแพร่ภาพยนตร์ แต่เกี่ยวกับประสบการณ์โดยรวม
